Rośliny trujące

UWAGA! WAŻNE!

Wyobraźmy sobie, że jedziemy w teren. Po trzeciej godzinie jazdy wszyscy są już trochę znużeni. Zatrzymujemy się na oświetlonej złotymi promieniami słońca polance. Przywiązujemy konie i pozwalamy im poskubać trochę trawki. W między czasie my rozkładamy koc i jemy kanapki. :) Atmosfera jest tak miła, że zapominamy aby uważać na konie. A przecież w lesie czai się mnóstwo niebezpieczeństw... nie są to jednak dzikie zwierzęta ani pułapki żywcem wzięte z filmów akcji. ;p Największe niebezpieczeństwo stanowią rośliny trujące! Musimy na nie bardzo uważać ponieważ nawet ich stosunkowo niewielka ilość mogą pozbawić konia zdrowia a nawet życia! W tym artykule uwzględnię te najpopularniejsze i znane przeze mnie. Jeśli znasz jeszcze jakieś groźne dla konika roślinki napisz do mnie na gg lub na maila. :)

Budowa konia

W tym artykule chciała bym zaprezentować budowę zewnętrzną i wewnętrzną konika. :) Mam nadzieję, że te informacje będą dla was pomocne.

Siodło

Siodło – część rzędu końskiego stanowiąca siedzenie przeznaczone dla jeźdźca. Rusztowanie siodła to tzw. stelaż lub terlica, wykonany zdrewna, metalu lub tworzywa sztucznego. Jego pokrycie to część wykonana z wyściółki (najczęściej z plastikowej pianki, dawniej ze słomy lub filcu) i obciągnięta skórą lub sztucznym materiałem. Chroni ona kręgosłup konia przed urazami oraz umożliwia mu swobodę poruszania. Kształt i wyprofilowanie siodła wpływa na dosiad i sylwetkę jeźdźca. Siodła są wytwarzane w różnych rozmiarach oraz ciężarach, tak, aby pasowały do różnych rodzajów koni i jeźdźców.

Chody

STĘP - chód czterotaktowy. Przynajmniej dwie kończyny mają równocześnie kontakt z podłożem. Kolejność stawiania nóg w stępie: pierwsza rusza tylna noga, za nią noga przednia po tej samej stronie. Za nią następuje druga noga tylna i na końcu noga przednia po tej samej stronie.
KŁUS - chód dwutaktowy. Kończyny przekątnej pary nóg jednocześnie dotykają podłoża. Kłus ćwiczebny - jeździec jedzie, nie unosząc sie w siodle. Kłus anglezowany - jeździec na przemian unosi się i opada w siodło. Kolejność stawiania nóg w kłusie: lewa tylna noga i prawa przednia odbijają się jednocześnie od ziemi. W tym momencie druga para nóg po przekątnej znajduje się w powietrzu.
GALOP - chód trzytaktowy. Kolejność stawiania kończyn przy galopie w prawo: lewa tylna, prawa tylna i lewa przednia, prawa przednia, po czym następuje moment, gdy wszystkie cztery kończyny znajdują się w powietrzu.
CWAŁ - najszybszy chód konia. Cwał to odmiana galopu, ale w odróżnieniu od galopu, jest chodem czterotaktowym.
Istnieją także konie o chodach specjalnych. Niektóre z nich są do nauczenia, jednak zajmuje to sporo czasu.   Inochód to odmiana kłusa. Charakteryzuje się tym że koń nie stawia nóg parami po przekątnej, ale stronami,  czyli przednia i tylna lewa, potem przednia i tylna prawa. Koniowi jest wtedy ciężko utrzymać równowagę,  zatem jego kroki są wtedy krótki, ale szybkie.   Trawers - koń porusza się do przodu z ciałem ustawionym ukośnie. Kopyta pozostawiają trzy linie śladów:  linia wewnętrzna zrobiona przez lewą tylną nogę, linia środkowa przez lewą przednią i prawą tylna  (nastepującymi po sobie), linia zewnętrzna po prawej przedniej.   Pasaż - jest to wolny, zebrany kłus, w którym koń wykonuje bardzo wysokie kroki.   Piaf - jest to kłus wykonywany w miejscu, przy bardzo silnym zebraniu konia. Tu koń również wykonuje  wysokie kroki.   Kontrgalop - w zasadzie nie jest chodem specjalnym, tylko galopem "ze złej nogi". Koń galopując w  lewo galopuje z prawej nogi. Kontrgalop często jest wykonywany na konkursach ujeżdżenia. Materiały z bloga: http://konieikuce.bblog.pl/

Maści i Odmiany

MAŚCI Konie charakteryzują się wielką różnorodnością umaszczeń, które w większości przypadków nie jest cechą rasową.  Wyjątkami od tej reguły są rasy: haflinger (umaszczenie kasztanowate z konopiastą grzywą i ogonem), appaloosa  (umaszczenie tarantowate), koniki polskie (umaszczenie myszate), palomino (umaszczenie izabelowate), fiordingi  (umaszczenie bułane) oraz konie fryzyjskie (umaszczenie kare, jedyną mozliwą odmianą jest strzałka). Wśród umaszczeń koni wyróżnia się: 1. Umaszczenia jednolite (zasadnicze): • Maść kasztanowata - żółtaworuda lub rudobrązowa sierść, grzywa i ogon w tym samym odcieniu lub jaśniejsze,  kończyny bez czarnego podpalania. • Maść gniada - sierść brązowa od jasnej do brunatnej i prawie czarnej, grzywa, ogon i dolne odcinki kończyn - czarne. • Maść izabelowata - barwa sierści żółtawa z jasnymi kończynami. Grzywa i ogon jaśniejsze, możliwe białe odmiany. • Maść bułana - żółtawa lub popielatobura sierść z czarnymi kończynami. W ogonie i grzywie włosy czarne zmieszane z  maścistymi. • Maść kara - całkowicie czarna. • Maść siwa - występuje tylko wtedy, gdy jedno z rodziców było tej maści. Po urodzeniu koń ma którąś z maści  podstawowych i z wiekiem siwieje. Do pełnego osiwienia sierść składa się z włosów białych i maścistych. • Maść biała (zwana również "albino") - konie urodzone jako białe mają jasnobrązowe lub jasnoniebieskie oczy,  różową niepigmentowaną skórę i jasne kopyta. Natomiast czerwone oczy, jak u prawdziwych albinosów, nie występują. 2. Umaszczenia złożone: • Maść srokata (zwana także pstrokatą, łaciatą, krasą) obok plam maści zasadniczej na skórze pigmentowanej  występują białe plamy położone na skórze niepigmentowanej. Plamy te są najczęściej duże o nieregularnym  kształcie obejmujące również grzywę, ogon oraz kopyta. • Maść tarantowata - na całkowicie lub częściowo białej sierści występują nieregularnie rozmieszczone niewielkie,  ciemne plamy. 3. Umaszczenia mieszane: • Maść dereszowata (pleśniawa) - włosy białe i maściste wymieszane są w proporcji 1:1. Głowa, szyja i kończyny  mają przewagę włosów maścistych (gniadych, karych lub kasztanowatych), natomiast tułów białych. W odróżnieniu  od maści siwej, dereszowate umaszczenie występuje od urodzenia. W zależności od maści zasadniczej wyróżniamy  następujące odmiany: gniadodereszowata, kasztanowatodereszowata, karodereszowata, bułanodereszowata,  izabelowatodereszowata. Ciekawostką jest to, że ilość włosów białych zależna jest od pory roku.  MAŚĆ SIWA Siwy koń ma na czarnej skórze mieszaninę włosów białych i ciemnych.Z wiekiem siwe konie jaśnieją. MAŚĆ BIAŁA Jest to bardzo rzadka maść. Różowa skóra konia tego koloru pokryta jest śnieżnobiałą sierścią. Grzywa i ogon również są białe. MAŚĆ KASZTANOWA Sierść kasztanów jest rudobrązowa. Grzywa i ogon powinny być tego samego koloru, ale mogą być nieco jaśniejsze lub ciemniejsze. U koni jasno-kasztanowatych grzywa i ogon mogą mieć kolor żółtawy. MAŚĆ IZABELOWATA Jest to maść złocista, czasem beżowa z jasną, niemal białą grzywą i ogonem MAŚĆ GNIADA Gniade konie pokrywa mieszanina brązowej i czarnej sierści.  Grzywa, ogon i kończyny są czarne. MAŚĆ KARA Ciało konia karego pokrywa czarna sierść. Czarne są też grzywa i ogon. Mogą występować białe odmiany. Zdarza się, że latem koń jest kary, a zimą jego sierść jest jaśniejsza. MAŚĆ SROKATA Srokacze mają duże białe plamy na brązowym lub czarnym tle. Tak umaszczone są konie rasy pinto. MAŚĆ TARANTOWATA U tarantów na białym tle porozrzucane są niewielkie czarne plamy. Tak umaszczone są konie rasy appaloosa. MAŚĆ BUŁANA Sierść konia bułanego jest żółta lub żółtobrązowa. Często występuje pręga grzbietowa i pręgowanie na kończynach. Grzywa i ogon są czarne, ale czasem są w nich jaśniejsze włosy. MAŚĆ MYSZATA Ciemna sierść o szary, mysim odcieniu. Często występuje pręga grzbietowa, a dolne partie kończyn są czarne. Grzywa i ogon to mieszanina szarych i czarnych włosów. MAŚĆ DRESZOWATA Sierść takich koni z siwych lub białych oraz kasztanowatych, gniadych lub karych włosów. Mogą występować białe odmiany, a w przypadku maści karodereszowatej dolne partie kończyn  mogą być ciemne, nawet czarne. *** ODMIANY 1. Kwiatek  2. Gwiazdka  3. Strzałka  4. Chrapka  5. Latarnia 6. Koronka  7. Piętka  8. Pół pęciny  9. Pęcina  10. Pół nadpęcia  11. Nadpęcie  12. Nadpęcie nad stawem skokowym  http://konie101.blox.pl/resource/lysina.jpg

Końska mimika ;)

Konie są zwierzętami cichymi i porozumiewają się bezszmerowo: przez mimikę, postawę ciała i ruch. Między sobą rozróżniają się nie tylko po swoim zapachu, ale także po wyglądzie zewnętrznym. Postawa ciała, wygląd sylwetki, a także wyraz oczu pozwalają każdorazowo określić nastrój przeciwnika. W ten sposób konie oceniają również nowicjusza. Dysponują wystarczającą liczbą wyrazistych znaków ostrzegawczych, które rozumie także człowiek; od stulonych uszu, przez przejściowy, imponujący kłus, aż do wysoko odstawionego ogona, co jest już sygnałem do natychmiastowej akcji.

Czapsy

Moje ulubione to materiałowe lub te z eko skóry (rzadko spotykana alternatywa dla czapsów skórzanych). Które wy najbardziej lubicie? :)
Ogólnie o czapsach - rodzaj długich, najczęściej wykonanych ze skóry ochraniaczy na nogi jeźdźca.

Toczek czy Kask?

Osobiście jestem zwolenniczką kasków, ze względu na bezpieczeństwo jakie zapewniają. Stylistycznie jednak o wiele bardziej podoba mi się toczek. :) Materiały do tego posta zaczerpnęłam z wikipedii oraz strony do której link podałam niżej i na którą wszystkich serdecznie zapraszam.

Hej :)

Hej! Postanowiłam założyć koniowego bloga. Uwielbiam zwierzaki. Kocham jeździć konno i mam nadzieję, że wszystkie osoby które trafią na tego bloga podzielają moją pasję. :)

Znajdź wszystkie koniki. :)